31 Juli troffen Jos (mijn man) en ik een egel op het zijpad naar mijn tuin aan. Hij was verstrikt geraakt in een grootmazig net, en lag er als een zielig, levenloos hoopje bij. Wij konden het net niet uit hem losmaken. Wel konden we het rondom hem op verschillende plaatsen losknippen. Overal tussen zijn stekels zat draad, zijn pootjes verstrikt, onder zijn oksels etc. Hij kon zich niet bewegen.
Wat nu ?
Ik dacht meteen aan de egelopvang. Egelopvang gebeld. Egelopvang: “in zulke gevallen bel de dieren ambulance”. Dierenambulance: “waar zit u, geef uw postcode op”. Hebben we niet. Na veel gedoe, begrepen ze waar we waren. Toen: “we hebben zeker nog twee ritten, zal lang duren. Breng hem naar de vogelopvang. Daar brengen wij ze ook naar toe.” Vogelopvang: “heeft u een doos ?’”. ik: “nee, wel een emmer”. We legden de egel – tuinhandschoenen aan – in de emmer. Het bodempje water dat ik voor hem er in deed dronk hij onmiddellijk op. Goed teken! Hij leeft.
Tijdens de lange rit naar de Reeshof (Vogelopvang) kroop de egel voortdurend tegen de wand van de emmer omhoog. Hij was heel onrustig. Jos zei: “praat maar een beetje tegen hem, en aai hem”. Een heel deskundige, voortvarende en vriendelijke jonge vrouw met dikke handschoenen aan knipte geduldig de draden van zijn pootjes, vanonder zijn oksels en weet ik waar nog meer los. Ze moest elke keer even wachten tot de egel zich wat ontspande en ze tussen de stekels kon komen.
Opgeknapt
Ze zei dat ze meestal de egels nog een nachtje houden om te kijken ze in orde zijn, en soms, als ze er slecht aan toe zijn naar de intensive care in Zundert brengen. Nadat ze alles had losgeknipt keek ze ons aan en zei: “ik heb een voorstel, willen jullie hem weer naar zijn eigen natuurlijke omgeving terugbrengen?” Dat dachten wij ook al. De egel leek gezond en opgeknapt. Ze gaf ons een zakje met wat aansterkend voedsel voor hem mee. (“we weten niet hoelang hij al vast zat”).
Op de terugweg in diezelfde emmer lag hij rustig en ontspannen, en krabbelde totaal niet meer tegen de wand op. (Hij leek ook groter, dacht ik, alsof hij door de ontspanning minder vast opgerold zat, kan dat ??) Hij was goed verzorgd en bevrijd. Wij zetten hem terug op een beschut plekje in de moestuin. Toen ik een paar uur later kwam kijken had hij zijn lekkere hapje op en was waarschijnlijk naar een ander beschut plaatsje in de tuin gegaan. Eind goed al goed!
| En nu de belangrijkste les van de egelverzorgster: grootmazige netten zijn gevaarlijk ! Egels denken dat ze er doorheen kunnen. Gebruik strakgespannen kleinmazige netten! |
